BEERSCHOT IN 2022: EEN VERHAAL VAN KOMMER, KWEL EN FRUSTRATIE, EEN DEGRADATIE EN HET BEGIN VAN DE HEROPSTANDING

Neen, het kalenderjaar 2022 zal in het geschiedenisboek van Beerschot geen ereplaats opeisen. Integendeel, op sportief vlak was het één van de meest teleurstellende; een jaar dat we liever wegmoffelen en zo rap mogelijk vergeten. Een jaar ook waarin alles wat maar enigszins kon mislopen ook effectief misliep. Een rollercoaster van negatieve emoties, frustratie, veel te veel nederlagen en een roemloze ondergang. Afgescheiden laatste eindigden we in het klassement. Met twaalf punten achterstand op de nummer voorlaatst Seraing. Na twee seizoenen in 1A volgde in maart dus een even onafwendbare als pijnlijke degradatie. In een grimmige sfeer. Zowel in de kleedkamer als op de tribunes en in alle supporterslokalen. De euforie, het goed gevoel en de trots die we in die zeven vette jaren vanuit provinciale naar 1A hadden opgebouwd, leek plots helemaal weg. Inmiddels heeft Beerschot echter een (zoveelste) herstart genomen, werd het spelerspotentieel vernieuwd, verjongd en ver'Belgisch'd. En bij het afsluiten van dit onzalige kalenderjaar staan we zowaar aan de top van het klassement in 1B. De kentering en de terugkeer naar de hoogste afdeling lijken ingezet.

Hieronder kijken we terug op het sportieve plaatje van 2022. Een beetje gegeneerd, boos en ongemakkelijk. Maar tegelijkertijd ook louterend, in de hoop dat iedereen - in àlle geledingen van onze mooie club - geleerd heeft uit de vele fouten. Zet je schrap voor de samenvatting van deze weinig fraaie 365 dagen uit onze clubgeschiedenis...

Beerschot had het kalenderjaar 2021 uitgewuifd met een ontluisterende 0-7-thuisnederlaag tegen Anderlecht. Een absoluut dieptepunt was het, waarbij Vanhamel, Holzhauser & co van het kastje naar de muur werden gevoetbald, binnenstebuiten gekeerd en afgemaakt. Het deed pijn aan de ogen en in ons hart. Toen al was het duidelijk dat het behoud een zo goed als hopeloze zaak zou worden. Ook de eerste wedstrijd van het nieuwe jaar draaide uit op een fiasco: 4-1 verlies bij Racing Genk.

Even volgde een heropflakkering met een knappe en verdiende overwinning tegen het OHL van Marc Brys. Het ging van 0-1 achter naar 3-1-winst met doelpunten van Lemos, Dom en Van den Bergh. Dit elftal zorgde weer even voor nieuwe hoop: Biebauw, Dom, Radic, Lemos, Bourdin, De Smet, Pietermaat, Sanusi, Vaca (71' Holzhauser), Avenatti (81' Van den Bergh), Suzuki (88' Noubissi). De daaropvolgende week gingen onze Mannekes echter pijnlijk onderuit in de wedstrijd tegen Seraing, de voorlaatste uit de stand. En weer zeven dagen later geraakten we thuis in ons Olympisch Stadion niet verder dan 3-3  tegen Zulte Waregem. Eén op zes uit die twee levensbelangrijke wedstrijden was veel te weinig. Vanaf dat moment was het ook voor de grootste Kielse optimist duidelijk: dit Beerschot was te zwak voor 1A.

Trainer Javier Torrente - op dat moment al onze derde coach van het seizoen - werd bedankt voor (weinig) bewezen diensten. Hij werd opgevolgd door zijn assistent Greg Vanderidt, die onmiddellijk de schwung terugbracht in de cabine en op het oefenveld, startte met een 2-1-zege tegen KV Kortrijk maar daarna moest vaststellen dat zijn spelersgroep kwaliteit, wilskracht, goesting en zelfkritiek miste. Wat volgde waren zeven nederlagen op rij, met op de slotdag die onzalige wedstrijd op Union die in minuut 80 geschorst werd en ons uiteindelijk zowel een fikse boete als een forfaitnederlaag opleverde. Een trieste uuitsmijter van een rotseioen.

Beerschot betaalde in 2022 de tol van een totaal mislukte transferpolitiek, die begin 2021 was ingezet met het vertek van Tarik Tissoudali naar AA Gent; een vertrek dat nooit werd opgevangen. Beerschot leverde hierdoor zijn technisch vermogen en frivoliteit in, zakte na een knappe heenronde onder leiding van Hernan Losada en Will Still steeds verder weg richting buik van het klassement. Die sportieve terugval zette zich in steeds sneller tempo door in 2021-2022. 

Nieuwe spelers zoals Lemos, Vaca, Soumaré, De Smet, Konstantopoulos en Krekovic slaagden er niet in zich door te zetten of te profileren. Alleen Moises Caicedo en Lawrence Shankland losten de verwachtingen grotendeels in terwijl de wintertransfers Avenatti en Rigo te onregelmatig presteerden om het tij nog te doen keren. Niet alleen de vele nederlagen, ook de lusteloze instelling en de ongeïnteresseerde lichaamstaal van een aantal spelers zetten bij onze supporters kwaad bloed.

Vier trainers passeerden de revue: Peter Maes mocht al half september 2021 beschikken. Marc Noé was één week tussenpaus tot Javier Torrente overnam, en die op zijn beurt zijn C4 kreeg. Greg Vanderidt was een herademing: hij trok duidelijke tactische lijnen, werkte aan de verdwenen teamspirit maar botste op zijn beurt op de alles verlammende lethargie in de Kielse kleedkamer. En had uiteindelijk de twijfelachtige eer om de begrafenis van Beerschot vanop de eerste rij mee te maken. 

De eindcijfers spreken voor zich. Beerschot won dat seizoen amper 4 wedstrijden, waarvan twee in 2022, speelde vier maal gelijk en verloor maar liefst 26 keer. Het doelsaldo: 33 keer gescoord, 76 doelpunten geïncasseerd. Amper 16 punten telden onze Mannekes op het einde van de rit. Een triest dieptepunt in onze clubgeschiedenis.

We staan in dit overzicht  toch ook even stil bij de derby Antwerp-Beerschot van zondag 6 maart 2022. Daarin zette het team van Greg Vanderidt een ijzersterke collectieve prestatie neer maar werd het uiteindelijk geflikt door de scheidsrechter en de VAR. Die 2-1-nederlaag zorgde voor het zoveelste hoopje frustratie, was de zoveelste slechte herinnering. Ons wedstrijdverslag van toen krijgt u er gratis en voor niks bij...

"Ongelooflijk, schandalig en hallucinant... dat zijn de woorden die spontaan opborrelen bij deze "grote derby", waarin Beerschot uiteindelijk aan het kortste eind trok. Mogen we ons geflikt voelen? Amai nog niet! Mogen we met een beschuldigende vinger naar de scheidsrechter en de VAR wijzen? Dat zal wel. Zelden gezien hoe Beerschot vanmiddag door de wedstrijdleiding in z'n hemd werd gezet. Met een niet gefloten penalty op Sebaoui, een afgekeurd doelpunt van Shankland, een rode kaart voor De Smet, die er geen was en elke fifty-fifty fase die in ons nadeel werd beslist. Zo kan - of mag - je nooit een derby winnen.

Toch verdient Beerschot alle lof en respect voor de collectieve prestatie die het tussen half twee en kwart over drie op de Bosuilmat legde. In de eerste helft baas met het betere voetbal en een handjevol goede kansen. Na de rust verdedigend sterk, de druk van Antwerp ondergaand... maar uiteindelijk botsend op een valsfluiter die zichzelf "in the picture" wou plaatsen. En daar nog in slaagde ook. Tot plezier van Deurne Noord. Tot wanhoop van het Kiel.  

Coach Greg Vanderidt had een sterk tactisch plannetje uitgedokterd, met strikte dekking achteraan en flanken die vaak en goed mee inschoven in de omschakeling. Mede dankzij een flexibel Kiels middenveld slaagde Antwerp er ook niet in tussen de lijnen te voetballen. Alleen na dom balverlies van Lemos kwam de thuisploeg één keer in de buurt van Biebauw. Voor de rest was Beerschot baas, hoe gek dat ook klinkt met het oog op de rangschikking.

Via uitbraken op de flanken met Sebaoui en Shankland waren het onze Mannekes die de beste combinaties en kansen bij elkaar voetbalden. De Antwerp-paniekknop sprong elke keer opnieuw op rood toen de flanken overspoeld werden en de thuisverdedigers werden afgetroefd. Toch profiteerden Shankland en Sebaoui niet van dat overwicht en die scoringsmogelijkheden. Vooral de kans voor Shankland was er één die altijd tussen de palen moet.

Toen Sebaoui rond het halfuur voor Butez opdook en de Antwerp-keeper wou dribbelen maar onderuitging, verwachtte iedereen in de uitverkochte Bosuil dat ref Verboomen de bal - terecht overigens - op de stip zou leggen. Nee dus... Onbegrijpelijk, die selectieve blindheid van zowel de scheids als de mannen in de VAR-cabine.

Beerschot liet zich hierdoor niet uit z'n lood slaan, bleef geconcentreerd en met een groot hart voetballen. En dat leverde vlak voor rust dat ook de 0-1-voorsprong op. Het was uitgerekend Joren Dom die een aangeven van Avenatti laag in de verste hoek binnentrapte. Koel en efficiënt. Nul-één voor op den Bosuil, we knepen toch even in onze arm... Maar het was echt. En dik verdiend nog ook.

Dat Antwerp na de rust veel druk ontwikkelde, de vlam in de pijp wou krijgen en dringend op zoek ging naar de gelijkmaker, liet zich raden. Beerschot moest dus terug in de verdediging. En diep. Het was uiteindelijk Frey die even na het uur de 1-1 voorbij Biebauw trapte. Overleven was nu de boodschap. En dat deed Beerschot met hart en ziel. Tot scheidsrechter Verboomen een hoofdrol ging opeisen: eerst door De Smet een tweede gele kaart onder de neus te duwen, vervolgens enorm gretig naar het VAR-scherm te stappen om toch maar een doelpunt van Shankland (knappe assist Sebaoui) af te kunnen keuren voor een voorafgaande overtreding helemaal aan de overkant van het terrein. Te belachelijk voor woorden.

Oh ja, zeven minuten voor het einde knalde Frey voor Antwerp zijn tweede doelpunt van de namiddag binnen. Het stond in de sterren geschreven dat zoiets nog zou gebeuren. Enfin, dat was genoeg voor gevleide derbywinst. Met een serieuze strik rond. We hebben er niet opgelet, maar het zou ons niet verbazen dat ref Verboomen die winning goal juichend meevierde.  

BEERSCHOT speelde op de Bosuil met Biebauw, Dom, Radic (87' Holzhauser), Lemos, Van den Bergh, De Smet, Pietermaat (87' Coulibaly), Sanusi, Avenatti, Sebaoui (90' Vaca), Shankland  (77' Halaimia)

Het tussenseizoen was ideaal om alles op een rijtje te zetten, schoon schip te maken, de financiële schade op te meten en veranderingen door te voeren. Na een grondige sportieve evaluatie gooide Beerschot het roer helemaal om. Het gonsde dan ook van transferbedrijvigheid op het Kiel. Liefst zeventien spelers vertrokken, waarvan een groot deel via de contractoptie dat zij vrije spelers werden na degradatie. Enkele namen: Holzhauser, Dom, Pietermaat, Lejoly, Shankland, Noubissi, Suzuki, Coulibaly, Eleke,..

In hun plaats kwamen zestien jonge, frisse en wilskrachtige spelers die zich willen bewijzen of azen op een doorstart. De 38-jarige Oostenrijker Andreas Wieland werd binnengehaald als hoofdcoach, wist zijn spelersgroep te overtuigen van zijn moderne ideeën: hard en tactisch uitgekiende trainingsessies, aanvallend voetbal met veel intensiteit, hoog druk zetten, gekoppeld aan een sterke teamgeest. Zijn gretige selectie pikte het sneller dan verwacht op, bracht - en brengt - leuk voetbal op de mat, smeerde veel bloed aan de palen, toonde veel wilskracht en mentaliteit. En draait vanaf het begin van dit seizoen 2022-2023 lekker mee in de top van het klassement. Prettige vaststellingen allemaal.

In de openingswedstrijd werd al direct met 1-0 gewonnen van titelfavoriet SK Beveren dankzij een doelpunt van Hervé Matthys. Daarna volgden enkele ups en downs. Vooral in het eigen Olympisch Stadion durfde het wel eens mislopen, met nederlagen tegen Lierse Kempenzonen, Lommel en RSCA Futures. Tekenend en logisch in een groeiproces. Maar de beleving, de wil om te winnen en het goede voetbal zijn terug en staan in schril contrast met het zielloze gedoe van vorig seizoen. Ook de band met de supporters lijkt hersteld. De interactie is er weer, de sfeer in het Olympisch Stadion zinderend en ludiek. Dit moet de sportieve verrijzenis worden. Op alle vlakken.

Centrale figuur in "het nieuwe Beerschot" in zonder enige twijfel Ryan Sanusi, onze captain die bewust en met veel overtuiging op het zinkende schip bleef en nu als spelmaker/routinier een sleutelrol vervult op het middenveld. Achteraan lost ook Hervé Matthys de verwachtingen in, blijft Jan Van den Bergh 'incontournable' en grijpt Bill Lathouwers met beide handen zijn speelkansen onder de lat. Op het middenveld ontbolstert Dante Rigo naast Sanusi. In aanvallend opzicht trapt Thibo Baeten de ballen met gemak binnen, dribbelt en scoort Thibaud Verlinden zich met de week feller in de schijnwepers, terwijl onze IJslandse spits Nökkvi Thorisson - nieuwbakken papa én international - een neusje voor doelpunten heeft om zich door te zetten.  

Bij de jaarwisseling staat Beerschot fier aan de leiding in het klassement van 1B, met evenveel punten als SK Beveren maar met één wedstrijd minder gespeeld. Het kalenderjaar 2022 eindigt op die manier met overwegend positieve noten. Wie had dat twaalf maanden geleden durven voorspellen?

Tekst: Danny Geerts