DE VISIE EN DE MISSIE VAN DENIS PRYCHYNENKO

“Wie eind dit seizoen de titel in 1B pakt? Beerschot natuurlijk!”

Dit jaar begon hij aan zijn vierde seizoen in Kielse loondienst… en na een aarzelende start in 2016-2017 – een blessure strooide toen roet in het eten – werkte Denis Prychynenko zich inmiddels op tot een vaste waarde in het hart van de Beerschotdefensie. Want zowel Marc Brys, Stijn Vreven  als Hernan Losada schreven en schrijven de naam van de nu 27-jarige verdediger telkens als een van de eersten op het scheidsrechterblad. Dat zegt veel, zoniet alles.

Den Denis is niet alleen een karaktersterke, soms iets te impulsieve, voetballer – “een tank, mijnheer” – maar ook een kerel met een missie. En met uitgesproken meningen.  “Beerschot is sinds ik hier mijn eerste contract tekende mijn ploeg geworden”, laat hij zich zowat halfweg het interview ontvallen. Zoiets horen we graag…

Waarom loopt het dit seizoen minder dan verwacht met Beerschot, vallen we meteen met de deur in huis?

“Ik zou zeggen een combinatie van veel nieuwe spelers inpassen en de mentale klop die we kregen na die uitspraak van het BAS. Dat heeft alles een beetje gehypotekeerd. Vooral de nieuwelingen hadden het lastig om die knop om te draaien, omdat ze er quasi allemaal van uitgingen dat ze met Beerschot dit seizoen op het hoogste vlak zouden voetballen. Dat is allicht iets te lang blijven hangen in de kleedkamer. Ook ik was er van overtuigd dat Beerschot in 1A zou starten. Ik herinner me dat ik er met Marc Brys nog over heb gesproken tijdens zijn huwelijksfeest in Griekenland. Dat wij, ik met Beerschot en hij met STVV, tegenover elkaar zouden staan in twee competitieduels… Niet dus.”

Opvallend gegeven ook: jullie slikken meer tegendoelpunten dan vorig seizoen.

“Tja, dat kan ik niet ontkennen. Da’s gek eigenlijk, want in de ganse voorbereiding hadden we amper één goal geïncasseerd, een penalty dan nog. En daar waren met Panathinaikos en AZ Alkmaar toch enkele kleppers bij. Maar in competitieverband, toen het tempo de hoogte inging, bleek plots dat de automatismen er nog niet helemaal waren. Niet onlogisch als je beseft dat er met Yan Vorogovskiy, Reda Halaimia en Pierre Bourdin achteraan toch drie nieuwe spelers moesten worden ingepast. Dat kost tijd, maar – toegegeven – méér dan ik en iedereen had verwacht. Stilaan geraken we echter op toerental, en geloof me: in de tweede periode zullen we er staan. Net als vorig seizoen. En nu met een happy end, want een derde verloren promotiefinale wil ik niet meemaken. Die matchen tegen Cercle Brugge en KV Mechelen waarin we in de slotminuten telkens naast 1A-ticket pakten, het blijven nare herinneringen. Ik word er nog altijd mottig van als ik daar aan terugdenk.”

Vanwaar jou eeuwig optimisme en je positieve kijk op de zaken?

“Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Mijn ultieme droom is vaste waarde worden in een elftal dat op het hoogste vlak speelt. Ik heb in het begin van mijn carrière zowel in Duitsland, Schotland, Bulgarije en Oekraïne gevoetbald… maar sinds ik bij Beerschot speel heb ik het gevoel dat me dat hier in Antwerpen gaat lukken. Ik ben in de loop der jaren echt van deze club gaan houden. We hebben de kwaliteit in onze spelersgroep om die laatste stap te zetten. Ja, ook dit seizoen vind ik ons het sterkste team uit onze reeks. We moeten en zullen onze ambities waarmaken.”

Hoe heb je de trainerswissel Vreven-Losada eigenlijk ervaren?

“Ik was verrast toen Rafa Holzhauser me die bewuste morgen vertelde “Der Trainer ist weg”. Vooral over het tijdstip ook, daags na ons 1-1-gelijkspel uit bij Union. Met Stijn Vreven heb ik overigens nooit problemen gehad. Onder hem was ik onbesproken titularis centraal achterin. Hij was soms streng en cru in zijn kritiek, maar altijd eerlijk. Daar heb ik geen enkel probleem mee. Omdat ik ook zo ben. Maar zoals het er in het voetbal altijd aan toe gaat: hij werd het slachtoffer van de tegenvallende resultaten. Het lot van elke trainer, vroeg of laat.”

Vertel eens, wat moet er beter bij Beerschot willen we in de tweede periode meedoen met de besten?

“Als verdediger zeg ik natuurlijk: de nul houden. Want dat is ons dit seizoen onvoldoende gelukt. We geraken stilaan op elkaar ingespeeld maar telkens weer is er dat foutje of dat misverstand. Die moeten er zo rap mogelijk uit. En voorts moet de efficiëntie voor doel dringend de hoogte in. We scoren veel te weinig in vergelijking met de kansen die we creëren. Daar is de voorbije weken op training hard aan gewerkt. Iedereen wil wel maar soms wil die bal er gewoonweg niet in. Frustrerend.”

'IK BEN ECHT VAN DEZE CLUB GAAN HOUDEN"

Zaterdag naar Lokeren. Wat wordt het daar?

“Winnen! Dat zijn we aan onszelf en onze supporters verplicht. Zeker in de aanloop naar die tweede periode kunnen we alleen maar vertrouwen tanken door driepunters te pakken. De overwinning van vorige zaterdag tegen Virton heeft alleszins voor een boost gezorgd. Daar moeten – en zullen! – we nu op voortbouwen.”

Nog één ding: je hebt deze week via jouw blog je Beerschot-ervaringen met de wereld gedeeld. Maak maar even wat reclame…

“Hahaha bedankt. Ik heb ook wat journalistieke ambities; iets voor na mijn voetbalcarrière wellicht. Zo heb ik sinds ik de wereld voor het voetbal ben beginnen doorreizen telkens alle belangrijke gebeurtenissen en anekdotes neergeschreven en geordend. Voor mezelf maar ook voor mijn familie en vrienden. En voor de supporters van de clubs waar ik heb gespeeld. Je vindt mijn blog op: https://denisprychynenko.wordpress.com/2019/10/20/unique/ Feedback is altijd welkom!”

 

Tekst: Danny Geerts

Foto: Jan Mees

ChallengerPro League

1 K. Beerschot V.A. 43 pts
2 K.M.S.K Deinze 43 pts
3 Patro Eisden Maasmechelen 40 pts
4 SV Zulte Waregem 39 pts
5 SK Lommel 39 pts